എന്റെ കണ്ണനെ ഞാൻ കൊന്നിരിക്കുന്നു
കിടപ്പുമുറിയിൽ
തലയ്ക്കു മുകളിൽ
അവന്റെ ചിരിയ്ക്കുന്ന മുഖം
ഇന്നെന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്നു
വിശ്വാസത്തിന്റെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ
അവളുടെ മണിപ്പെഴ്സിൽ
ആത്മവിശ്വാസമായ്
മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകൾക്ക് മേൽ
അവന്റെ ചിരിയ്ക്കുന്ന മുഖം
കാമം ഗോവിന്ദനായ്
അവളുടെ തല തകർക്കുമ്പോൾ
വിളിപ്പാടകലെ
ശ്രീകോവിലിൽ
വിളിച്ചിട്ടും വിളി കേൾക്കാതെ നീ
മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാതെ കിടന്നവളുടെ
മുഖത്ത്
മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകൾക്കിടയിൽ നീ
ഒരു പിടി ചാരമായ്
ചുമരിൽ നിന്നും
മനസ്സിൽ നിന്നും
നിന്നെ ഞാൻ .....
അവിടെ ഞാന് നിണമണിഞ്ഞണിമലര്ക്കുലപ്പൊഴിഞ്ഞൊരുന്നാളുമാടിയിട്ടില്ല കണ്ണാ...
ReplyDelete